ไม่เคยมี..ไม้สักใบ..ไปสู่ฟ้า 
มีแต่ร่วง..ลงมา..ยังเบื้องล่าง 
แนบซบลง..สู่ดิน..สิ้นสอางค์ 
กลายดำด่าง..เปื่อยเน่า..แทรกเข้าดิน
ไม่มีใคร..สักคน..ทนค้ำฟ้า 
อมตะ..แห่งชีวา..ไม่ดับดิ้น
มีแต่เอน..ร่างแนบ..แอบกับดิน
เป็นธุลี..หมดสิ้น..ไม่เหลือกาย
ไม่มีเลย..สักใบ..กลายเป็นทอง
ต้องหม่นหมอง..ปลิดปลิว..พลิ้วลับหาย
ไม่มีเลย..สักคน..ที่ไม่ตาย
ต้องแพ้พ่าย..มัจจุมาร..ราญราวี
โค้งสุดท้าย..ปลายชีวิต..ใกล้ปิดแล้ว
เร็วหรือแผ่ว..ก็ต้องถึง..ตรึงกับที่
เลือกเอาเถิด..จะทำชั่ว..หรือทำดี
พกติดตัว..ข้ามภพนี้..หลังความตาย.....

โดย...ขิปฺปสิทฺโธภิกฺขุ เชียงใหม่