ชีวิตของคนเราสั้นนิดเดียว ใช้เวลาไม่กี่ปีก็หมด ในเวลาที่น้อยนิดนี้
บางคนยังนึกไม่ออกว่าจะจัดการกับเวลาของตัวเองอย่างไรให้เหมาะสม
ครูบาอาจารย์สอนหลักไว้นะ

ให้เรารู้จักคัดกรองขอบเขตการเรียนรู้ไว้ ให้พอเหมาะกับเวลาที่มีอยู่
ในโลกนี้มีเรื่องราวมากมาย พวกเราต้องรู้จักคัดกรอง พิจารณาดูกันเอง
เรื่องราวมากมายในโลก บางสิ่งมีสาระ บางสิ่งไม่มีสาระ
ในสิ่งที่มีสาระนั้น บางสิ่งมีประโยชน์ บางสิ่งไม่มีประโยชน์
ในสิ่งที่มีประโยชน์นั้น บางสิ่งเหมาะสมกับเรา บางสิ่งไม่เหมาะสมกับเรา
เมื่อรู้แล้วว่าสิ่งไหนที่เป็นประโยชน์และเหมาะสมกับเรา
ก็ลงมือปฏิบัติทำเหตุสิ่งนั้นให้เต็มที่ให้สุดความสามารถ
เมื่อเราทำเหตุให้เกิดประโยชน์สูงสุด ตามเวลาที่จำกัดของพวกเราแล้วนั้น
ผลมันจะออกมาเป็นอย่างไรไม่สำคัญแล้ว เพราะได้ทำในสิ่งที่สมควรแล้ว
ถึงเวลาเมื่อเราหมดอายุลง เราจะไม่รู้สึกเสียดายเวลาอันน้อยนิดของมนุษย์นี้เลย
นี่เรียกว่า ใช้ชีวิต ไม่ใช่ถูกชีวิตใช้

...จาก...หมอกใสในป่าพุทธ...